Interview met schrijver Michiel van den Berg

Je pensioen start. Eindelijk tijd voor die ene opleiding. Of je besluit meer tijd te besteden aan het onderhouden van contact met je familie of je gaat bewuster leven. Misschien ga je dat vrijwilligerswerk doen waar je altijd van droomde. Of misschien heb jij wel een heel ander pad dat je loopt na je pensioen.

Lees het boeiende interview met schrijver Michiel van den Berg, deelnemer aan de Pensioen in Zicht training en laat je inspireren. We zijn benieuwd hoe jij invulling gaat geven aan de nieuwe tijd.

Later als ik groot ben, mijn droom kwam uit

Het verlangen om te schrijven sluimerde al van jongs af aan in mij, zoals bij zoveel mensen. Later dacht ik steeds, later als ik groot ben.

Rond mijn vijftigste overleed op tragische wijze onze buurman van ons tweede huis in Tsjechië. Onze huizen staat daar op een afgelegen plek op de rand van het bos. Red, zo noemde de buurman zichzelf, hield van de natuur en was een soort verzetsstrijder tegen de jagers.

Na zijn zelfdoding in de gevangenis schreef ik herinneringen aan hem op. Dat groeide uit tot de novelle ‘De beschermengel van Libná’. Ik gaf het uit en veel mensen lazen het. Dat smaakte naar meer.

Balans opgemaakt: schrijven brengt me rust, flow en een nieuw netwerk

Schrijven brengt mij rust en flow. Tot mijn recente pensionering was dat een goed tegenwicht voor mijn drukke baan bij de gemeente Katwijk.

Het bracht mij ook een nieuwe vriendenkring. Om te schrijven moet je een sterke passie voelen. Rijk zul je er niet van worden. Die passie verbindt mij met collega-schrijvers, uitgevers en boekliefhebbers in leesgroepjes.

Het leukste aan het schrijven van mijn roman? De carrièreswitch van mijn vrouw

Dit komt voort uit mijn recent uitgebrachte roman ‘Stiltepunt’, waar ik overigens al een jaar of zes geleden aan begon. Kasper, de hoofdpersonage, is een craniotherapeut. Om me goed in hem te kunnen verplaatsen volgde ik een kennismakingscursus craniosacrale therapie.

Carla, mijn partner, vroeg of ze mee mocht naar de cursus. Ze werd gegrepen door de behandelwijze. Uiteindelijk volgde ze de hele hbo-opleiding, zegde haar baan als beleidsadviseur bij het UWV op en richtte een behandelkamer in ons huis in. Zo leidde de research voor mijn boek tot een carrièreswitch van mijn partner.

Bezig blijven

Ik kijk uit naar het schrijven van mijn volgende boek. De afgelopen tijd heb ik allerlei ideeën en documentatie verzameld. De volgende stap is er lijn in te brengen en er een ruw concept van te smeden. Daarna het schrijven. Eerst een kladversie en dan tientallen verbeterde versies. Tot slot het zoeken naar een uitgever, hoewel dat niet iets is waar ik echt naar uitkijk, maar wel essentieel is om het boek nog beter te maken en meer lezers te vinden.

Inzicht in mijn waarden

In de PIZ-cursus kwamen onafhankelijkheid, creativiteit en maatschappelijke betrokkenheid als waarden naar voren. Die kan ik uitstekend kwijt in het schrijven. Mijn verhalenbundel ‘De wereld redden’, de titel zegt het al, is daar een goed voorbeeld van. Verwacht van mij trouwens geen moraliserende verhalen. Ik ben geen Rutger Bregman. Engagement is interessanter om over te lezen door de morele dilemma’s levendig te tonen en onbeslist te laten.

De geleerden twisten nog over de vraag of het lezen van romans empathischer maakt. Wat het antwoord ook moge zijn, het schrijven heeft mij beslist een stukje invoelender gemaakt.

Mijn pensioen voelt als een ontdekkingsreis

Het voelt goed om met pensioen te gaan in de wetenschap dat ik met het schrijven een bezigheid heb die mij energie geeft en waarin ik nog een lange ontdekkingsreis voor de boeg heb. Sterker nog, eigenlijk voel ik me helemaal niet gepensioneerd. Wel bevrijd van de beperkingen die mijn betaalde baan, hoe leuk ik die ook vond, met zich meebracht.

Wie geïnteresseerd is in mijn boeken kan een kijkje nemen op mijn website.